Na czym dokładnie polegała szpiegowska działalność artystów teatrów jawnych? Dlaczego po wojnie spotkali się z ostracyzmem i oskarżeniami o kolaborację? Jak wyglądały wojenne i powojenne losy najbardziej tajemniczej polskiej aktorki Iny Benity?
Książka „AK-torzy Komedii i zagadka Iny Benity” opisuje skomplikowane życiorysy artystów na wojennej scenie i pokazuje, że w czasie okupacji nic nie było jednoznaczne, a granica między bohaterstwem a zdradą jest bardzo cienka...
Aktorzy grający w teatrach jawnych przez wiele lat byli uważani za zdrajców narodu polskiego, którzy zdecydowali się na współpracę z okupantem. Historia Teatru Komedia, będącego jednocześnie punktem kontaktowym wywiadu i kontrwywiadu ZWZ-AK, pokazuje, że opinia ta jest w wielu wypadkach daleka od prawdy. Główny reżyser teatru Roman Niewiarowicz jako oficer wywiadu rozpracowywał współpracujących z Niemcami artystów, wśród których znaleźli się m.in. koncesjonariusz Komedii Igo Sym i dyrektor teatru Józef Artur Horwath.
Do grona aktorów teatrów jawnych zaangażowanych jednocześnie w działalność w ZWZ-AK należały takie gwiazdy jak Andrzej Szalawski, Jerzy Pichelski, Zbigniew Rakowiecki, Irena Malkiewicz-Domańska, Helena Grossówna i Ewa Stojowska. Aktorki Maria Malicka i Ina Benita wykorzystywały z kolei znajomości z Niemcami, aby wydostawać swoich przyjaciół z więzień i obozów koncentracyjnych.